Chansons Hommages PB

Joe Dassin

Michel Polnareff

Sommige fransen noemen hem de vader van de Franse popmuziek. Samen met Gainsbourg. Anderen dé Franse Rockster. Samen met Johhny Haliday.
Michel Polnareff, le provocateur. 
In 1972 trad hij op in de Olympia naar aanleiding van zijn album Polnarevolution. De singer-songwritter stond met blote billen op de posters. Een schandaal in die tijd. Nu wordt de originelen tegen recordprijzen verhandeld op eBay.
Zijn handelsmerk: een zonnebril met een dikke witte ovale rand.
In 1973 ruilde hij Frankrijk in voor de V.S. om als onbekende zanger opnieuw te beginnen. De rockster Polnareff trad op met PinkFloyd en schreef de soundstrack voor de film Lipstick.
Zijn hart bleef in Frankrijk zoals blijkt uit zijn chanson Lettre à France, brief aan Frankrijk.
1 van dé klassiekers van Michel Polnareff dateert uit 1966 :
La poupée qui fait non, de pop die nee zegt

France Gall & Michel Berger

France Gall
"Ik ben een pop van was, Een lappenpop die geluid maakt"
Je suis une poupée de cire, un poupée de son
liet Serge Gainsbourg haar tijdens het songfestival in 1965  zingen. France Gall won.
De jonge France was nog naïef. Ze werd (volgens analysten) door Gainsbourg in meerdere liedjes neergezet als een ttienerhoertje. Denk aan les Sucettes.
Vader Robert greep in en besloot om zelf teksten voor haar te schrijven. Succes bleef uit, totdat ze het muzikale genie, de singer singwritter, Michel Berger ontmoette.
Het eerste chanson dat Michel voor haar schreef was een regelrechte liefdesverklaring
"La Declaration d’amour"
De knappe France Gall had inmiddels relaties gehad met Julien Clerc en Claude Francois.
In 1976 zou ze trouwen met Berger. Ze kregen twee kinderen.
Michel Berger en.France Gall beleefden hun hoogtepunten un de jaren '80 met chansons als Il jouait du piano debout en Ella elle l'a.
Ze bleven samen tot aan Michel's plotselinge dood in 1997.
 
 
 

Serge Reggiani II

De in Frankrijk geboren Nederlander Ramses Shaffy riep ooit "Laat me!" In het gelijknamige lied.
De hartekreet was gebaseerd op het chanson :"Ma dernière volontè" van Serge Regianni, die zong over zijn laatste wil.
Vivre! Leven!
Reden voor een nieuwe podcast.

Barbara Vervolg

Barbara … La Dame en Noire, de dame in het zwart
Een joods meisje dat met het hele gezin moest onderduiken. Op haar 12e zag ze hoe een verzetsstrijder werd gefusieerd. Vlak na haar dood in 1997 werden haar mémoires gepubliceerd: `Il était un piano noir'. Daarin onthulde ze dat ze misbruikt werd door haar vader.
Begin jaren ´50 vertrok ze naar Brussel in een poging om haar jeugd te doen vergeten. Ze was arm, had geen geld, geen vrienden. Ze zong er onder andere Brassens en Greco in een nachtclubs, en ontmoette Jacques Brel. Die moedigde haar aan om met zingen door te gaan.
De poétische teksten van Barbara deden niet onder voor die van Brel en Brassens.
Teksten over leed, liefde,…  over de dood.
Ze werd 67. Barbara rust op de joodse begraafplaats in Bagneux, bij Parijs
Haar laatste concert eindigde in een alleszeggende finale toen ze haar publiek toezong: mijn grootste liefdesverhaal zijn jullie …  ma plus belle histoure d’amour, c’est vous!
Volgens zanger Patrick Bruel was ze de allergrootste, geen twijfel over mogelijk: "C’est la plus grande sans conteste"
 
 

Yves Montand

Geheel in het kader van de Tour de France een bijgestelde hommage aan Yves Montand met zijn La (en niet À) byciclette.
"Yvo monta" riep zijn moeder tegen hem, "sta op!"
En Yvo stond op!! Yves Montand zou uitgroeien tot een showman pur sang.
"The greatest gift France has sent us since the statue of liberty", zo luidde de intro van de film.Let's make love waarin Montand de tegenspeler van Monroe was.
Zijn chanson "Les feuilles mortes" maakte hem onsterfelijk. Het zou een internationale jazz standaard worden, "Autumn leaves".
Montand overleed in 1991 op 70 jarige leeftijd. Hij ligt begraven op Père Lachaise, samen met de vrouw van zijn leven Simine Signoret. 

Gerard Lenorman

Lieve mensen,
Voici les clés de ton bonheur!!!
In de podcast van deze week vieren we het leven met het beroemde chanson van Gérard Lenorman: "Voici les cléfs".
De man heeft, als kind, veel meegemaakt Hoe mooi is het dat juist hij de kracht vond om ons in dit lied, het origineel is van de Italiaan Toto Cutugno, de sleutel voor geluk aan re rijken.
 
 
 
 
 
 

Francis Cabrel

Un trésor de la chanson Française
Een schat van het Franse lied
 
Francis Cabrel
In Frankrijk één van de populairste chansonniers van zijn generatie, samen met Jean Jacques Goldman.
Francis Cabrel is geëngageerd. Strijd tegen armoede, aids en komt op voor het milieu. Net als zijn voorgangers Brassens en Ferrat, met wie Cabrel vergeleken wordt.
In 1994 sprak hij zich uit tegen La Corrida de Toros, ofwel de Frans-Spaanse traditie van het stierenvechten.
Een hartekreet, in een lied zowel in het Frans als in het Spaans gezongen, vanuit het perspectief van de stier, getiteld La Corrida.
Leitmotiv van het chanson:
Est-ce que ce monde est sérieux? Is deze wereld serieus?

Françoise Hardy RIP

https://www.nporadio5.nl/nieuws/evergreens/d6d242a4-80ee-4e5b-80af-2534ab0bf5b7/paul-boerboom-eert-francoise-hardy

Jacques Brel - vervolg over zijn laatste jaren

Jacques Brel
"De grootste persoonlijkheid van het chanson" aldus Georges Brassens, in een emotioneel interview kort na Brel's overlijden op 9 oktober 1978.
In mijn eerste hommage aan Brel vertelde ik hoe hij, in 1954 huis en haard verliet om zijn muzikale droom na te jagen in Parijs.
Brel groeide uit één van de 3 grote B´s van het chanson samen met Barbara en Brassens.
Hij was een avonturier. Na een korte, indrukwekkende, zangcarrière probeerde hij het als filmregisseur en reisde hij later de wereld over met zijn zeilboot.
Zijn laatste jaren bracht hij door op de eilandengroep Les Marquises, in Frans Polynesië. Hij werd er piloot. Met zijn vliegtuigje transporteerde zieke eilandbewoners naar het dichtsbijzijnste hospitaal in naburige Tahiti.
Het chanson Les Marquises is geschreven in deze periode.
Brel wist dat hij zelf ziek was. Zijn longkanker werd hem fataal. Hij overleed op 49 jarige leeftijd.
Zijn nagedachtenis is immens. Zo vertelde zanger Patrick Bruel mij in een interview:
"Il m´a insouflé la force de l´ínterprétation.D´aller jusqu´au bout de son énergie, de ces limites"
Hij heeft mij de kracht van de interpretatie ingefluisterd, om alles te geven, de grenzen op te zoeken.
Brel ligt begraven op de Marquisen, de plaats waar hij het meest gelukkig was.