Les Poppys - non, non rien a changé

Non, non rien a changé!!

Een protestso, uitgevoerd door een kinderkoor: les Poppys.

Begin jaren 70

De Vietnamoorlog was in volle gang, net als de koude oorlog. Het midden oosten was onrustig.

Het was de tijd van pacifistische protestsongs. Denk aan Boudewijn de Groot.

Kinderen werden blootgesteld aan de beelden en geluiden van oorlog.

De Franse tekstschrijver François Bernheim bedacht een vorm van protestliederen die door en voor kinderen gezongen werden.

"De wereld was in verandering ...de muren in de buitenwijken waren volgeklad met slogans als "US go home" en "Drugs is my destiny". Kinderen zagen dat. Ze zijn niet gek." zei Bernheim later in een interview. 

 

Zeventien kinderen tussen de 9 en 13 jaar oud werden geselecteerd uit het kerkkoor les Petit Chanteurs d'Asnières, een parochie net buiten Parijs.

 

Ze noemden zich les Poppys, de klaprozen. En riepen op tegen de oorlog in één van hun eerste liedjes;

Non, non, je ne veux pas faire la guerre, ofwel “nee, nee ik wil geen oorlog voeren”.

 

Ondanks hun hartenkreten veranderde er niets.

Non, non, rien a changé!

Het grote succes van de Poppys duurde zo'n vier jaar. Na de oorlog in Vietnam ging initiator François Bernheim weg. Platenmaatschappij Barclay en het koor van Asnières kozen voor een nieuw lieflijk profiel. 

 

Les Poppy's brachten nu liedjes als Supercalifragilistexpidicilieux

uit de musical Mary Poppins

 

En traden op met Leny Kuhr, hier in Op volle toeren, met het "Visite".

 

Inmiddels zijn er the New Poppys die weer optreden, samen met het koor uit Asnières.

 

De Poppys van het eerste uur zijn nu artsen, verkopers, ambtenaren of werklozen. Een enkeling is vroeg overleden.

Ondanks een lange rechtszaak hebben de kinderen nooit 1 cent verdiend aan hun optredens.

Hun grote succes "Non, non rien a changé" had bijna 1,25 miljoen platen verkocht, kreeg goud in Frankrijk én in Nederland, voor de Beatles.