Chansons Hommages PB

Maxime Le Forestier - Restons Amants

Maxime Le Forestier
Zijn echte naam is Bruno Le Forestier
Bruno Le Forestier kwam op de middelbare school niet verder dan de eerste klas, en werd wegens ongedisciplineerdheid gedrag van school gestuurd.
Zijn droom: singer-songwritter worden.
In Oktober 1972 stond hij in het voorprogramma van zijn grote idool, Georges Brassens.
Zijn doorbraak volgde even later met het album Mon frère. goed voor meer dan een miljoen exemplaren.  
Hij had de titelsong net na de scheiding van zijn ouders geschreven. Hij fantaseert over de broer die hij nooit gehad heeft.
Collega Julien Clerc werd zijn muzikale broer. Le Forestier en Clerc: beiden kinderen van gescheiden ouders.
Het thema komt terug in hun werk, zoals in in Double Enfance; dubbele jeugd …een chanson dat Maxime schreef voor Julien.
Maxime Le Forestier is vader van 2 kinderen uit 2 huwelijken. Julien Clerc vader van 5 uit 3 relaties.
Hun leidmotief: wat er ook gebeurt:
Restons amants, laten we geliefden blijven.
 
 

Michel Berger - Les Princes des Villes

Michel Berger was een bepalende figuur in de franse muziekgeschiedenis.
Beroemd zijn Berger's muzikale uitwisselingen met Véronique Sanson, de "message personnel" die hij met Françoise Hardy componeerde, de veelvoud aan grote successen die hij schreef voor Framce Gall én Starmania, de eerste franse rockopera.
Behalve als tekstschrijver en componist liet hij zich ook als zanger niet onbetuigd.
Berger had geen sterallures. Was geen cultfiguur zoals Gainsbourg.
In het chanson Les princes de villes relativeert hij de sterrenstatus van artiesten.

Alain Souchon - L'Amour à la Machine

Alain Souchon
Zijn megahit "Foule Sentimental" stond 26 weken in de top van de Franse hitlijsten en werd vaak herbewerkt. Herman van Veen maakte er "Andere Namen" van.
Alain Souchon zingt graag in kleine zalen dichtbij zijn publiek. Als een troubadour zet hij DAAR zijn klassiekers in, zoals: Le baiser en j'ai dix ans.
De in 1944 in Marokko geboren Alain Souchon heeft twee zoons Charles (artiestennam Ours) en Pierre, die in de voetsporen van hun vader zijn getreden als singer-songwritters.
Met 10 gewonnen prijzen sinds 1986, is Souchon één van de meest bekroonde artiesten in Frankrijk.
 
.
 
. Souchon hekelt de koopgekte van de grote massa in de consumptiemaatschappij.

Georges Brassens Les Copains d'abord

Georges Brassens: De Poëet van het Franse Chanson
 
Georges Brassens (1921–1981), een van Frankrijks meest geliefde chansonniers, betoverde de wereld met zijn scherpe pen, gitaar en onversneden eerlijkheid. Ondanks zijn late doorbraak op 31-jarige leeftijd in het legendarische theater van Patachou op Montmartre, groeide hij uit tot een icoon van het Franse chanson. Zijn werk, doordrenkt van vier terugkerende thema’s—God, de tijd, de liefde en het grillige leven—verenigt poëtische diepgang met humor en rebellie. Liederen zoals "Les amoureux des bancs publics" vieren de tederheid van straatliefdes, terwijl "La mauvaise réputation" zijn eigen botsing met conventies verklankt.  
 
Brassens’ leven was even kleurrijk als zijn teksten: relaties met getrouwde vrouwen, een korte gevangenschap en een levenslange verbondenheid met zijn Duitse levensgezellin, zijn “Petite poupée”. Zijn invloed reikte ver—van Aznavour tot Brel—en zijn erfenis werd bekroond met de prestigieuze "Grand Prix de la poésie". 

Hervé Vilard - Reviens

Vilard, vooral bekend door het chanson, Capri C'est fini,wordt ook wel de man met 1000 levens genoemd.  
Pleegkind, moeder alcoholholist, homoseksueel
In 1967 kwam hij uit de kast, maar de muziekpers in Frankrijk wilde dit niet horen. Uit zijn memoires, getiteld “Du lierre dans les arbres”, klimop in de bomen, blijkt dat hij zich destijds onbegrepen voelde.
Hervé Vilard is wat men in Frankrijk noemt “une grande vedette de la chanson”
Eind jaren ’70 was hij de Italiaanse componist Toto Cutugno tegen het lijf gelopen. Samen brachten ze anderhalve maand door in Milaan. Deze vriendschap leverde voor Vilard, een groot aantal successen op met Franse versies van Cutugno’s hits, zoals Nous, Méditerranéenne en het alombekende: Reviens!

Jean Ferrat La Montagne

Jean Ferrat,
Eén van de grote dichters van het chanson.
Met La Montagne uit 1964 was hij zijn tijd ver vooruit. Volgens sommigen is dot het eerste ecologische lied. 
Een interpretatie van La Montagne is dat Jean Ferrat waarschuwt dat alhoewel het gebergte toch zo mooi is: "Pourtant que la montagne est belle", niemand doorheeft dat ondanks de zwerm zwaluwen die men ziet vliegen (wat niet alleen in de herfst maar ook in de lente of de zomer plaats vindt, de hoogtijdagen van de streek), de zwaluwen verwijzen naar de herfst als metafoor voor het verval: "Comment peut-on s'imaginer/En voyant un vol d'hirondelle/Que l'automne vient d'arriver?".

Séverin ' Nouveaux dinosaures

Séverin
"Le Français le plus Brésilien de la France" van dit moment.
Getrouwd met de Braziliaanse zangeres Kiwi da Gama.
Net als zijn illustere voorgangers Henri Salvador en Pierre Barouh verrijkt Séverin het Franse chanson met Braziliaanse klanken.
Zijn chanson Nouveaux dinosaures, Nieuwe dinosaurussen dateert uit 2023.
De openingszinnen:
Wie droomt er nog van Amerika
Die niet democratische shopping-mal
Alles is nu zo anders
 

Charles Trenet - La Douce France

Michel Delpech - Wight is Wight

Michel Delpech
 
Misschien niet zo groot als zijn naamgenoten Michel Sardou, Michel Berger of Michel Fugain maar ook hij is tot op vandaag zeer geliefd in Frankrijk.
In 2006 viert hij zijn 60ste verjaardag én zijn 40-jarig jubileum als zanger, auteur en
schrijver. Voor die gelegenheid schrijft Pascal Louvrier, hoogleraar literatuur de biografie ‘Michel Delpeche mis à nu’, ‘Michel Delpech blootgelegd’. Louvrier verhaalt over de successen in de jaren ’70 als  Pour un flirt en Wight is Wight.
 
Vervolgens beschrijft hij het zwarte gat waarin Delpech valt. Over de vragen, over het verlangen om er een eind aan te maken. “Het is als het oversteken van een woestijn met luchtspiegelingen: drugs,
alcohol en seks waarvan we denken dat ze ons redden”.
 
Dan volgt de wederopstanding gered door een nieuwe liefde, 
Hij ontdekt het geloof en sticht een nieuw gezin.
Ook muzikaal gezien maakt Delpech een comeback.
 
In het lied Quand j’étais chanteur, toen ik zanger was, loopt hij vooruit op zijn oude dag en blikt terug.
 
Quand j’étais chanteur ... J’ai soixante-treize ans, J’ai appris que Mick Jagger est mort dernièrement
 
Hij zingt hier dat hij de leeftijd van 73 heeft bereikt. Én dat hij Mick Jagger heeft overleeft.
 
Het mag niet zo zijn. Michel Delpech overlijdt aan keelkanker op 69 jarige leeftijd.

Serge Gainsbourg - La chanson de Prévert

Het Franse muzikale genie Serge Gainsbourg shockeerde de wereld in 1969 met het chanson
Je t’aime moi non plus.
De BBC boycotte de song, het Vaticaan vervloekte het vleselijke lied. Toch werd het zijn internationale doorbraak.
Serge Gainsbourg werd op 2 april 1928 in Parijs geboren als Lucien Ginsburg. In zijn jeugd leerde hij schilderen en piano spelen. Met het uitbreken van de tweede wereldoorlog begon er een traumatische periode voor de Joodse familie: ze werd gedwongen de davidster te dragen, en van naam te veranderen. Het werd Gainsbourg.
Zijn eerste composities onder die naam verschenen in 1958.
Samen met Jane Birkin kreeg Serge een dochter, de actrice Charlotte Gainsbourg.
Na de breuk met Birkin in 1980 kreeg zijn publieke alter ego, de eeuwig rokende en gin-zuipende ‘Gainsbarre’, steeds meer de overhand, onverzorgd en slecht gekleed
Hij stief in 1991. Serge Gainsbourg ligt begraven in het Joodse deel van Cimetière de Montparnasse in Parijs. Zijn begrafenis op 7 maart legde Parijs helemaal lam. In zijn speech vertelde president Mitterand waarom: ‘Hij was onze Baudelaire, onze Apollinaire. Hij verhief het lied tot kunst.’